Week 2 en 3 en Detroit! (t/m dag 24)

Zo, weer twee weken voorbij. De allereerste week is altijd even inkomen qua vaste dingen, dus ik heb de afgelopen twee weken wat meer dingen ondernomen. Ik had op het internet "in de buurt" een zaak gevonden voor wat sportartikelen. De planner zei dat het een reis van drie kwartier moest zijn, maar sinds ik een overstap had van 5 minuten en mijn bus 6 minuten te laat kwam aanzetten begon ik daar al aan te twijfelen. En zo geschiedde, dus lekker een half uur in de kou staan wachten. Alles staat qua bussen trouwens gruwelijk slecht aangegeven, bij de bushaltes zelf moet je geluk hebben als er een lijstje hangt met tijden. Anders kan je gratis een nummer bellen waarbij ze je vertellen hoelaat de bus komt. Erg handig met een Nederlands nummer wat 100ct per minuut kost.
Vervolgens die vrijdag de heren van het werk meegeholpen met de productie van wat lichtgewicht carbonfiber onderdelen (voor de leken, dat spul waar een formule 1 van gemaakt wordt). Duurde erg lang maar dan heb je ook wat. Die zondag gezellig filmpje gekeken met drie andere Nederlandse Canada-gangers, was erg gezellig!
Dan, week 3. Na met de projectleider wat gebabbeld te hebben over de mogelijke onderwerpen is er besloten om verder te gaan op het onderwerp waar ik al mee bezig was, de elektrische turbo. Er zijn echter veel verschillende manieren om het aan te pakken, variërend van vrij abstract en theoretisch tot concreet en toegepast. Toen ik mijn begeleider vanuit NL de mogelijke manieren dat ik het aan kon pakken voorlegde met vraag om input, was zijn antwoord: "Klinkt goed!". Top, daar hebben we dus niet echt veel aan.
Na een dag me wat verdiept te hebben had ik een vriend in Nederland aan de lijn, en na een brainstormsessie had ik helemaal helder hoe ik het ga aanpakken. Dus Berry, dankuwel.
Op mijn avondje met de Nederlanders werd ik uitgenodigd om mee te gaan 'stappen' met de internationale studentengroep van de McMaster universiteit. Ik sloot me nietsvermoedend aan, niet beseffende dat er tegen de 30 man kwam opdagen. Eerst een kleine preparty bij een van de leden, waarbij ik al snel tot de conclusie kwam dat er een zwaar gevarieerd aanbod aanwezig is van nationaliteiten (Ierland, Egypte, Ijsland, Portugal, Israel, Australië, om maar wat te noemen). Het was erg gezellig en leuk om zo in contact te komen met mensen die toch een beetje in hetzelfde schuitje zitten.
De dag erna was er een uit eten activiteit, georganiseerd door het international office van de universiteit zelf. Het idee is dat er elke maand bij een restaurant met een andere nationaliteit wordt gegeten om zo verschillende culturen mee te krijgen. Protugees was aan de beurt, en het was een heerlijk diner met een interessante uitleg over de eigenaar van het restaurant en Portugal.
En dan, Detroit. Laten we beginnen bij het begin. Ik was met twee Duitse collega's en de vader van een van hen gister heen gereist om daar te overnachten en vandaag op de beurs door te brengen. En natuurlijk mag men dan eerst een visum aanvragen daar. Tergend lang, uiteraard alle bekende vragen en na wederom vingerafdrukken en een foto achtergelaten te hebben mochten we door de VS in. Voor het eerst (buiten een vliegveld) in de USA. Na het inchecken meteen wat gaan eten. In een pub gevraagd wat voor bieren ze op de tap hebben. Buiten dat de serveerster ons geen fatsoenlijk advies kon geven, hadden ze echt de meest verschikkelijke bieren daar. Nadat er daadwerkelijk 7 bieren geprobeerd waren en ik zelfs een volwassen Duitser heb horen vloeken van de smaak (het smaakte meer naar koffie dan naar bier) hadden we eindelijk wat redelijks. Maar we kunnen er nu nog gigantisch om lachen hoe belachelijk smerig het bier was.
En dan bij daglicht maakt men kennis met hoe ongelofelijk de machine werkt die Amerika heet. Misschien dat Detroit een verkeerd beeld geeft, maar men geeft aan door welke deur men naar binnen mag, en ongeacht of men betaald heeft, net van binnen kwam, of men de president is, het is "Sir, this is an exit, you will have to use the door three feet further". Tot op het punt dat er een gigantische rij stond voor een toilet, wij vroegen aan een medewerker om de hoek wat het meest dichtstbijzijnde alternatieve toilet was, en de getinte jongeman ons vriendelijk vertelde dat er hier een om de hoek zit.
"Dat weten we, we willen graag een minder drukke hier in de buurt."
"Jazeker! Door de deur hier voor uw neus en om de hoek."
"Ja daar hebben wij net gekeken, en wij zoeken een alternatief toilet."
"Ah, maar heeft u al een stempel? Dan kunt u namelijk door deze deur en is om de hoek een toilet."
Het grenst soms echt aan ongeloofwaardig hoe ontzettend weinig beredenatie of verstand er aanwezig is. Non stop automatische piloot.
Enfin, de beurs was gaaf. Een paar primeurs welke erg tof waren om te zien (zie foto's) en leuk om een dag door te brengen.
De rit terug was ook prima en na even langs de Duty Free te zijn gereden (men mag een fles alcohol per persoon meenemen vanuit de VS naar Canada zonder belasting te betalen) weer mooi thuis. Erg veel gelachen met de heren, al begon ik soms bijna in het Duits tegen een Amerikaanse kraambediende.

Groet!